La la la op het strand

Inmiddels in Nieuw Zeeland, maar nog even een verslag over Sydney.

Het was even weer een overgang van Beijing naar 'Benidorm' downunder. Omgeven worden door backpackende tieners/begin twintigers gekleed in minuscule jurkjes (die 's nachts eindigen op de badkamervloer bij de heren), maar we hebben ons weten aan te passen.

De 1e dag probeerden we de toeristische hoogstandjes van de stad op te speuren in de vorm van het Opera House, Harbour Bridge en de Botanical Garden. Een wandeling die niet meer dan 15min in beslag zou nemen vanaf ons hostel, echter gaat deze wandeling dwars door een winkelstraat en zijn onze kleren al aardig aan de geurige kant na Mongolie.....

Dag 2 weten we nog een concert te bezoeken in het Opera House en daarna is het echt gebeurd met de culturele dingen. Met Dennis in ons midden is het tijd voor gezelligheid. Waar en hoe kan dat beter dan op Manly Beach met een Australisch wijntje. Soms nog best aan de frisse kant, maar met genoeg wijn en broodjes kom je de middag goed door. Het uitgaansleven downtown blijkt vervolgens niet zo toegankelijk meer te zijn voor ons. Een deurbeleid waar je met je rooddoorlopen oogjes niet zomaar tussendoor sneakt, zeker niet op sneakers.

Na donderdag Manly gechecked te hebben, volgt vrijdag ook Bondi beach en deze thuiskomst was al niet veel beter. Zaterdag lieten we de wekker voor wat die was en schrokken we goed anderhalf uur voor vertrek van onze vlucht naar Nieuw Zeeland wakker. Gelukkig accepteerde de vliegensvlugge taxichauffeur onze creditcard, want op een of andere manier was al onze cash verdwenen. Zo zaten we toch nog op het nippertje aan boord. In het vliegtuig hebben we nog een beetje bij kunnen slapen voor we landden in het bizar groene landschap van Nieuw Zeeland.

Blij verrast

Het laatste weekendin Ulaan Baatar hebben we doorgebracht bij een Mongoolse familie die in het Noorder ger-district van de stad wonen. Een gezin met 4 schattige kinderen die ons alle anckle-bone spelletjes hebben bijgebracht en de man des huizes die ons nog een extra dosis kennis van Mongoolse cultuur heeft meegegeven. Erg bijzonder om de dagelijkse rompslomp van zo dichtbij mee te maken.

De afgelopen week is het ons gelukt om China in te komen, we hebben het visum verkregen, dus we zijn in Beijing. Wat een geweldige stad!!! We kunnen iedereen aanraden die een weekje over heeft om deze stad te gaan bezoeken. Misschien dat we enigszins vertroebelt zijn in onze mening door onze verwachtingen, want wij hadden een vieze, drukke, gore Aziatische stad voor ogen a la Bangkok, maar wij werden aangenaam verrast.

Nou denken we wel dat moeke flink met de zwabber door de stad is geweest ivm Olypische Spelen en dat iedereen verplicht zijn huis heeft moeten schilderen, want alles ziet er spik en span uit.De stadheeft ontzettend veel moois te bieden, bijv 4 sterren toiletten (na Mongolie erg aangenaam), schitterende architectuurin de verboden stad, maar ook in de vele hutongs (stadswijkjes) en moderne bouw (natuurlijk de watercube), shop till you drop tot klokslag 21u (en ook echt geen minuut later, echt grappig als je midden in een onderhandeling op de markt bent en het doek valt over de spullen, vette pech het is 21u) , het etenhier is nog wel even wat anders danbij deNederlandse Chinees(ze weten hier wel wat lekker is), we zien trouwens geen hond op straat en met de drukte valt het ook alleszins mee. Natuurlijk hebben we ook een bezoek gebracht aan de muur, een wandeling van 10km gemaakt en ja hij is indrukwekkend door dat mooie bergachtige landschap.

Wij hebben echt een heerlijke tijd in deze stad gehad, over een paar uur stappen we op het vliegtuig naar Sydney. Daar gaan we een vriend van ons (Dennis) ontmoeten en aan het einde van de week gaan we alweer naar Nieuw-Zeeland.

Qua weer gaan we de goede kant, eindelijk weer opwarmen en de betere temperaturen tegemoet, terwijl Nederland met een wit laagje bedekt word. Geniet ervan.

ga je met poard'n kiek'n?

We hebben al aardig wat opgepakte ritjes in zogenaamde kippenbussen meegemaakt, maar de Mongolen zijn wat ons betreft echt de meesterinpakkers. In een supercoole Russische van (misschien wel mooier dan de VW T1) met 11 opzichzelf al niet al te ruime zitplaatsen kunnen met gemak 15 personen. Als een vd chauffeurs toe is aan zijn slaap komt ie gewoon op schoot liggen en de hoeveelheid spullen die mensen hier meenemen gaat het spreekwoord water naar de zee dragen te boven.... Kilo's uien en volle melkbussen, niks is te gek. Alsof er in de stad niks te krijgen is.Na 17 uur hobbelen over onverharde wegen kwamen we dan ook redelijk naar de mallemoeren aan in Ulaan Baatar.

Na een paar dagen rust hadden we het geluk dat we met een Iers stel 9 dagen op pad konden naar de Gobi woestijn. We hebbenvoornamelijk bij nomaden families geslapen,wederom prachtige vlaktes doorkruist, in 300 m hogezandduinen rondgesprongen(en weer een camera gesloopt), achterstevoren op een kameel gezeten, op een paard gehobbeld, alhoewel dat meer pony's zijn hier, gecampeerd in een ijzige canyon, wodka leren drinken en erachter gekomen hoeveel kinderen we krijgen(handlezen met wat muntjes en je komt een heel eind).

Terug in Ulaan Baatar hebben we 1 van de 3 kloosters bezocht die bewaard zijn gebleven na de Russische/Stalinistische vernielzucht (er waren er 900!!).

Morgen hopen we ons visum op te halen voor China. Eens kijken hoedie watercube aanvoelt daar in Beijing.

PS: iedereen bedankt voor de vele reacties,ze zijn erg leuk voor ons om te lezen

dikke knuffel van ons aan julle allen

ijs aan de slaapzak

Vonden jullie het ook zo spannend of we veilig geland zijn ;)

Het is gelukt, de vlucht viel reuze mee en was bovendien prachtig. Doordat we niet al te hoog vlogen kregen we al een prachtig uitzicht over Mongolie.

In Olgii hebben we 2dgn gecouchsurfed bij een Amerikaanse Engelse lerares. Het was even omschakelen van alle luxe naarhet primitieve leven hier. Een houtenhok in de tuin met een gat in de grond als wc, stromend water alleen in het badhuis van het dorp, koken op een houtkachel en een groot deel van de dag geen electriciteit.

Laura heeft ons goed op weg geholpen, door ons te helpen bij het vinden van een jeep met chauffeur die ons een week door het land wilde hobbelen. We zijn 5 dagen onderweg geweest om 1000km af te leggen door schitterende landschappen. Uitgestrekte vlaktes met aan de horizon besneeuwde bergen (je kent ze vast wel van de plaatjes) en dan weer zandduinen en heftige rotsen. Dat alles bezaaid met vee (enorme kuddes schapen, geiten, kamelen, koeien, paardenen yaks) en hier en daar een ger. We zijn zwaar onder de indruk, nooit gedacht dat we na 5 dagen hobbelen in een jeep nog steeds niet zijn uitgekeken op het enorme niets.

Het mooie van zo'n tocht is dat we nu al onder de indruk zijn bij het zien van een boom (dat was namelijk alweermeer dan een weekgeleden) en verder zijn we na een aantal ijzig koude nachten in een tentje sterk toe aan een warme douche (we zullenmaar niet vertellen hoe lang dat geleden is;)

Cultuurhappen in Almaty

Almaty is wat ons betreft een stad die iet wat over de top is. Dachten we in Bishkek al een Europeese sfeer te proeven, Almaty is Europa als je t ons vraagt. Maar dan wel een stad met wat rare trekjes. Kinderen van 4 die metelectrische auto's over de stoep racen, dames op naaldhakken laklaarzen terwijl de stoepen regelmatig open liggen of afwezig zijn, alle auto's die ook graag taxi spelen (iedereen stopt voor je om wat kauwgomballencenten te verdienen) , maar het meest opvallende vinden wij toch wel het gevelfenomeen. In Nederland worden de gevels bevuild met neonreklame's etc, hier worden de grijze sovjet gebouwen opgedirkt met pretparkwaardige gevels voor restaurants. Loop je het ene moment voor een grijs blok en dan wordt het weer afgewisseld door een medinaboog uit Marakesh, een piramide, een duitse houtwerkstube, Italiaans marmerengevel en ja zelfs de eifeltoren kun je in Almaty terug vinden.

De prijzen in de horeca waren even schrikken zo hoog, cultuursnuivenkan hier voor een schijntje. Voor een dubbeltje op de eerste rang bij een balletvoorstelling met een echte band in een bak (of heet dat nou orkest) en bij een strijkkwartet voor de prijs van een ijsje. Waren we in Istanbul nog als luie cultuurbarbaren op pad, hier in Almaty zijn we helemaal los gegaan.

Ook hebben we kennis gemaakt met de bureaucratie van de regio. Wie dacht dat we in Nederland een papierwinkel doormoeten voor de nodige vergunningen kan zijn borst hier wel nat maken voor het echte werk. Wij dachten onze visa wel in orde te hebben, maar het blijkt dat als je langer dan 5dgn in het land bent je tevens moet laten registreren. En dat grapje heeft ons een hele dag weten zoet te houden. Zeker meerdere kastjes en muren gezien voor een paar stempels. Evenals kluitjes en riet. De resterendeuren van die dag hebben we gevuld met het versturen van 2 pakketjes. De regels van Kazpost zijn toch een tikkeltje anders dan die van de PTT.

We hebben hier onze eerste kennismaking met couchsurfen opgedaan. We logeren al 2dgn op debovenste verdieping bij Hug, een Franse expat met een heerlijk appartement midden in het centrum.

Morgen gaan wehet spannendste moment van de reis beleven. We hebben geen vliegangst, maar morgen wel een klein beetje. We gaan met een Antonov 24 naar Olgii in Mongolie en we moeten 2x landen om er te komen. De oordoppen zijn voorverwarmd. En in Olgii staat onze volgende couchsurfhostess ons op te wachten.

Langs de zijderoute

Langs een klein gedeelte van de zijderoute die wij bereisd hebben zijn ons de volgende dingen opgevallen:

- Kerkhoven zijn net minidorpen van allemaal kleine moskeen.

- Het zwarte schaap van de familie is moeilijk te bepalen, want bijna de helft van de schapen is zwart.

- Hoe verder van Bishkek, hoe meer de Mercedes veranderd in Lada, opgevolgd door paard en wagen om uiteindelijk alleen nog maar ezels te zien.

- Op de achterbank gebeurd het trouwens, want alle Duitse auto's hebben geblindeerde glazen en Lada's en Russische auto's gordijntjes.

- Mensen hebben hun spaarbankboekjes in de mond, in de vorm van gouden tanden. Misschien nog helemaal niet zo'n gek idee vandaag de dag.

- Vrouwen krijgen een rietje bij een bierbestelling.

- Wodka kun je hier van de tap bestellen.

- Bier verkopen ze in verschillende gradatie's 0t/m9

- Frisdrank kan alleen per liter besteld worden in een restaurant.

- Menig 'chique' restaurant heeft een gat in de tuin, al stinkend naar amoniak, als wc.

- De schoonmaaksters hier hebben 1 groot voordeel op hun Europese collega's, hier hoef je geen bed op te maken, want dat wordt van de gast zelf verwacht voor aanvang van de eerste nacht.

- De meeste Kyrgyziers spreken geen Kyrgyzisch.

- De hoeden van de politiemannen hebben opvallende vormen, soort schans

- Lekkerste broodjes kebab koop je bij de vingersvlugge kebabjongens van de straat (zie foto)

- Gingerbread cottage heeft niks met gemberbrood van doen (zie foto)

We zijn net terug van een paar dagen Karakol, duidelijk een andere wereld dan zo'n hoofdstad. Ons beeld van Westersontwikkeldedingen enzo is weer enigszins bijgesteld. We hebben weer veel per benenwagen afgelegd in de omgeving van Karakol. Vermoeiende bergwandelingen gemaakt, die zeer de moeite waard waren. Een skigebied met groene weiden verkend, een top van 3000m bedwongen en7 rode stieren bekeken (die er meer als 12 uitzagen) in de vorm van rotsen. En Borman (de housecat) tot op het bot vertroeteld.

Barre tochten

Redelijk gesloopt, maar zeker voldaan zijn wij net terug van een 4daagse wandeling.

Wij zijn 4 dagen geleden vertrokken vanuit Bishkek met een volle bepakking, voorzien van alle behoeften die een mens nodig schijnt te hebben. Instant pasta (met tomatensaus die achteraf een soort sambal blijkt te zijn, tja ons cyrillisch is nog niet helemaal je van het), noedels, water, tent, matje, lekkere donzenslaapzakken (zeker geen overbodige luxe achteraf gezien), brander +potje, pannetje, etc Kortom ongeveer 13kg bagage pp.

Vol goede moed zijn wij begonnen aan een beklimming naar 3200meter. Dag 1 hebben we 10km afgelegd, koekje zou je denken, maar die 13kg leken halverwege te veranderen in 31kg. Het landschap deed gelukkig veel pijn vergeten en als je dan als beloning pasta met sambal en kaas krijgt, ach ja waar heb je het dan nog over. Het was tenslotte heerlijk weer, zelfs tegen het verbranden aan. Totdat de zon onder ging, poeh...nooit geweten dat de zon zoveel warms kan geven.

De dag erna ging de beklimming verder.5enhalf uur weer die verrekte berg op,waarom zijn we hier ook alweer mee bezig? Een vraag die minimaal 100keer in gedachte voorbij is gekomen. Maar eenmaal boven stond ons tentje heerlijk warm tussen de sneeuw, en het klinkt misschien raar, maar dit maakte alles goed.

Vanuit daar hebben we eenwandeling naar eenprachtige gletsjer gemaakt, van dichtbij een paarsteenbokken (van hertenformaat) kunnen begluren, een albino hermelijntje gespot en vogels de mooiste opera's horen fluiten.

Afdalen blijft toch favoriet, daar waarje twee dagen op over doet, kan je in een halve dag weer naarbenedenzijn. Maar dan wel meer genietend van het uitzicht. Maar ajajaja die spierpijn....

Bishkek

Inmiddels alweer aangekomen in Kyrgystan, het ipb-en is allemaal goed verlopen, dus we kunnen rustig verder met ons avontuuur.

Onze eerste indrukken:

Wat een mengelmoes van mensen, van echt Aziatisch tot heel Europees en alles wat je daartussen in kan verzinnen. Oude sovjet zooi qua gebouwen, enorme grote betonblokken zo af en toe afgewisseld met een enorm staatsgebouw. Super luxe auto's, als je geen Mercedes hebt hoor je d'r hier echt niet bij. Lekker smoghappen de hele dag door alle oude Russische vrachtwagens. Wodka als straatstal express shot voor een dubbeltje, weer eens wat anders dan een espresso. En modieus geklede dames.

We gaan morgen nog wat rondsnuffelen in deze stad en dan willen we verder het land intrekken, richting Karakol,kijken of we nog ergens een trektocht kunnen maken van een paar dagen. Maar de temperaturen beginnen al aardig tegen te werken. Overdag is het heerlijk zonnig, graad of 20, maar zodra de zon onder is gaat het richting het vriespunt.

Over een week hopelijk meer avonturen van ons