Terug van wonderland

Natuurlijk konden wij (Sebas) de dokter niet volledig gehoorzamen in BA (3dgn plat en volledige rust) en zijn we toch een paar keer de stad wezen verkennen.
Iedere dag een andere wijk. Een bezoek aan het museum voor Moderne kunst (Malba), de begraafplaats van Recoletta waar oa Eva Peron (Evita) begraven ligt en tevens de hangout van de BA kattenbende is, een zoektocht naar de tango in San Telmo en kijken welke bus het mooist beschilderd is.
Onze verwachtingen waren iets te hoge Europeese, charmante, gezellige terrassenstad ingeschat. Maar qua shoppen is het en een Walhalla!!!
Boetiekjes, marktjes en straatkleden goed gevuld en beheerd door creativo,s met orginaliteit hoog in het vaandel. En voor de Euroverdiener zoals ons: Veel voor weinig!
Laatste uitdaging van onze trip: onder de 20kg zien te blijven.

We hebben nog een sidetrip naar natuurschoon gemaakt. De watervallen van Iguazu. Zowel de Braziliaanse als de Argentijnse kant.
In de rij staan voor een paar watervallen klinkt misschien wat bizar (en nam ook wel wat feestvreugde weg) maar is echt de moeite waard.
Ze zijn prachtig, zowel van voor, onder, boven, opzij als diagonal weten we na 2 dagen kijken.

Nog een paar dagen de tangopasjes oefenen en dan zijn we er klaar voor om jullie weer live in de armen te sluiten.

Sprakeloos

Fin del Mundo

Volgens de Argentijnen zijn we aan het einde van de wereld, Ushuaia is de naam. Hier begint onze zoektocht naar de pinguins en die is nu al zeer succesvol.

Ook op Vuurland is weer veel natuurschoon te bewonderen. We maakten een wandeling door een sprookjesbos, langs het Beagle kanaal en klommen naar een gletsjer.

We hebben ons voorbereid op de tocht naar Antarctica, in het museum vonden we een interessante kaart die ons veel vertrouwen gaf.

Om 4 uur vanmiddag gaan we op weg naar het echte einde van de wereld.

Met rode ogen

We zijn op een korte ijssnuffelstage geweest in argentinie. waren we in Torres del paine al onder de indruk van de ijsmassa´s, Nationaal Park Los Glaciares heeft alles nog eens in overtreffende trap. We kunnen ons bijna niet voorstellen dat Antarctica straks nog indrukwekkender kan worden.

Eigenlijk vonden we dat we wel een goed hotel verdiend hadden om eens in een lekker bed uit te rusten, maar het huisje op onze rug dreef ons toch weer naar een camping.De nederlands campeerdrift zit kennelijk toch diep.

De indrukken zijn moeilijk samen te vatten. Ijs alom doet ons versteld staan: te land, ter zee envooral niet te vergeten, in de lucht (zie foto´s). Het geeft de indruk van alleen maar kou, maar gelukkig is het hier zomer. De pampa´s bieden ons jonge struisvogels en in Punta Arenas kunnen we zelfs zonder jas naar buiten (tussen de buien door en schaduw vermijdend). Hoewel het vandaag voor ons niet zonnig wil worden....

We missen Sjakie

12 oktober 2006 - 29 januari 2009

Chileense bezigheden

Het luie eiland leven is weer voorbij, het vaste land van Chili houdt ons in beweging.

Eerst zijn we neergevleid in Pucon aan de voet van de rokende vulkaan Villarica. We vonden een gezellig hostel van waaruit we actieve dag trips hebben gemaakt, gezellige BBQs en een dolle Chileense avond stappen. Natuurlijk moesten wede Villarica bedwingen. Een prachtige, maar stinkende ervaring. Op de top hadden we een uitzicht over een gigantisch gebergte zo ver het oog reikt, met de smaak van duizende net aangestoken lucifers inonze mond. Als koud toetje mochten we glijdend op onze konten weer van de vulkaan af.

Vervolgens zijn we verder naar het zuiden afgedaald. Vanuit Puerto Montt zijn we in 4 dagen per boot naar Puerto Natales gevaren. De tocht ging langs fjorden, duizendenden eilanden en enorme gletsjers. Zeehonden zwaaiden ons toe, pinguins zwommen voorbij, bultruggen spoten hun fonteinen en albatrossen scheerden over het water. Groot spektakel dus.

Daarna was het echt gedaan met de rust, acht dagen met de benenwagen door NP Torres del Paine. Lopen, lopen, lopen. Balenvan de regen, modder, muggen, overstroomde rivieren en ontbrekende bruggen.Maar oh zo genieten van de schitterende uitzichten, natuur, opdoemende gletsjers, enorme ijsveld, instant aardappelpuree, de eerste zonnestralen na een bui, schoenen uitdoen na een hele dag wandelen, de avontuurlijke rivercrossings en met droge voeten telkens weer de overkant halen. Geweldig vermoeind avontuur geweest.

En omdat jullie weer even hebben moeten wachten op onze avonturen dit keer twee fotosessies.

happy new rapa nui

Iedereen klaar met de oliebollen. Voor ons zit het eilandhoppen er weer op. Morgen gaan we naar het vaste land van Chili. Onze laatste eiland stop was Rapa Nui, beter bekend bij ons als Paaseiland. Rapa Nui is het Oostelijke uiteinde van de Polynesische driehoek. Een eiland ongeveer zo groot als Texel, alleen duurt de oversteek naar het vaste land wat langer.

Wat ons naar deze uithoek heeft gedreven, waren de Moai. Jullie kennen ze vast wel, die mysterieuze grote stenen mannen die hier de grond uitrijzen. Verspreid over het eiland liggen ze met hun snufferd in het gras of kijken ze bedenkelijk met hun zuinige mondjes uit over de mooiste plekjes.

Het eiland blijkt ook nog een mooie natuur te hebben, het bestaat uit 3 vulkanen, ruige rots kusten en een tropisch strand. Goed voor een week wandel activiteit en strandvermaak.

Oud en nieuw werd voor ons opgeleukt door het samen zijn met Sebas zijn ouders. Ondanks dat er geen vuurwerk was te bekennen op het eiland, hebben we toch een gezellig feestje gehad. Mede door de Pisco sour en neonarmbandjes. De nieuwjaarsduik tussen de hoge golven deed ons goed op 1 januari.

Op de valreep willen we iedereen nog een heel gelukkig, gezond en liefdevol 2009 toewensen.

kokosballen in de kerstpalm

Raar, maar waar

12 dec vlogen wij om 1500uvanaf Auckland naar Papeete en 12 dec vlogen wij om 1505 u van Papeete naar Maupiti. Kijk voor bewijs bij de fotos. De vlucht van Auckland naar Papeetewas wel langer dan 5min.

Frans Polynesie is een waar prijzig, paradijs op aarde. Met het warmste welkom van alle luchthavens ter wereld. Onder het genot van een gezellig bandje krijg je een bloem achter je oor geschoven. We hebben 6 eilanden bezocht, 8 duiken gemaakt en duizenden palmbomen geknuffeld. Onze liefde voor de palmbomen viert weer hoogtij. Met die knalblauwe lagoon op de achtergrond en goudgele/vuurrode zonsondergangen is dat niet al te lastig. De duiken die we hier gemaakt hebben waren spectaculair. Nog nooit hebben we zoveel vis bijelkaar gezien. In alle kleuren, soorten en maten. Van enorme scholen barracudas, tonijn enspotted eaglerays tot knalblauwe kleine guppies. Niks komt hier zomaar in enkelvoud voorbij. Waar je normaal blij wordt van 1 Napoleonvis, neemt hij hier nog 5 vrienden mee. De echte gezeligheidsvis vinden we toch wel de haai, die kwamen ons met z,n 50en gedag zeggen. Je raakt hier zo verwent dat je na 2 duiken al niet meer opkijkt van een haai meer of minder. Je hoeft er eigenlijk niet eens voor te duiken, vanaf een steiger of zelfs vanaf de kant kan je roggen, haaien, Napoloens en ander gespuis spotten, of dolfijnen voorbij zien springen.

Het bovenwaterleven is ook indrukwekkend, groot voordeel is dat je er een eilandje voor jezelf en 100 palmbomen kunt vinden, die je niet hoeft te delen met allerlei andere dieren en mensen. De Polynesier is verder net zo geflipt als alle andere eilandbewoners ter wereld, met dat verschil dat ze de mooiste tatoos van iedereen hebben. Hebben we ons toch bijna laten prikken door een Polynesier.

Prettige kerst voor wat er nog van over is. En goede bubbels voor de jaarwisseling

De wereld rond in 2 weken

Men zegt over Nieuw Zeeland dat hier de hele wereld qua landschappen op twee eilanden bijelkaar te zien is. Wij hebben een 2 weekse reis gemaakt over het zuider eiland vanaf Queenstown via de westkust tot Punakaiki via de Lewis Pass naar de oostkust en eindigen morgen in Christchurch. Een kwart van de wereld dus ongeveer. Enkele streken die wij aangedaan hebben zijn: alpenlanden, de jungle van Guatemala, gletsjers van Patagonie (alvast als voorproefje), hotsprings in Equador, rotskust van Bretangne.

Jullie begrijpen, we zien uit naar 3 weken rust op de stranden van Frans Polynesie. Hopelijk zijn de weergoden ons daar wat gunstiger gezind, want hier hebben we onze portie nattigheid wel gehad.

Door alle regen is het er niet van gekomen om een meerdaagse hike te maken en de echte Nieuw Zeelandse wildernis te ontdekken. We hebben prachtige dagtreks gemaakt, maar jammer genoeg zijn die soms iets te georganiseerd, waardoor je het gevoel krijgt in een aangelegd park te lopen ipv in de wilde natuur. Maar het zijn dan wel prachtige parken met een indrukwekkende groene natuur.

Als toetje hebben we vandaag een kayaktocht gemaakt, waarbij de dolfijnen om ons heen zwommen. Volgens ons hoorden we ze kirren: 'Kom nog maar eens terug, Kom nog maar eens wat langer terug!'

........wie weet, als de sandflies verhuist zijn (het best bewaarde horror geheim van Nieuw Zeeland)